Cabelo de anxo e Anxos de garda

Na derradeira sesión do club de lectura 2014-15 comentamos, como sabedes, Comedia bífida. Como ía de anxos fixemos un pastel de cabelo de anxo. As dúas cousas (comedia e pastel) gustaron moito.

Queda no padal un bo sabor para o verán!

 

A comedia e o cabelo de anxo

E como estamos cos anxos recomendamos Anxos de garda, de Anxos Sumai.

Anxos Sumai xa ve nos andeis das librerías os artigos que escribiu para a rede. Co mesmo título que a sección que a escritora ten na edición da fin de semana de Culturagalega.org, “Anxos de garda”, a editorial A Nosa Terra recompilou os artigos publicados na rede entre setembro de 2002 e abril de 2003 e editou este libro co que inaugura a colección Central Literaria. En “Anxos da garda” a escritora fai un relato en formato de diario de experiencias vividas apegado á actualidade das datas en que foi escrito incluíndo reflexións persoais e situacións que, sendo íntimas, son moi universais. (Información que aparece aquí)

Que no verán (e sempre) teñades sempre un anxo de garda nas vosas lecturas!

Las soledades de Babel

E se falamos de Babel referencia obrigada é Las soledades de Babel, de Mario Benedetti. Podería ser unha boa lectura estival.

Aquí queda a recomendación e un poema:

“Las mil y una historias de A. J. Fikry”

 

(Procedencia da imaxe)

Unha novidade do pasado verán é a obra de Gabrielle Zevin “Las mil y una historias de A. J. Fikry” publicada nunha coidada edición de Lumen.
Gabrielle Zevin é unha xove autora norteamericana que comezou a súa carreira como escritora ós 14 anos, publicou xa sete novelas e unha delas, “En otro lugar”, foi traducida a vinte linguas.

A novela ten unha preciosa ilustración de cuberta de Gabrielle Barouch e o contido é un unha entrañable historia de amor polos libros, entre outros amores. Como se di na propia novela en algún momento:
“Los más irritante del amor es que, cuando a una persona le importa algo, descubre que tiene que empezar a importarle todo.” (Páxina 93 da edición de Lumen)
Contempla algúns tópicos americanos, non en balde se desenvolve a trama en Alice Island, que como di a autora nos agradecementos, “non existe”, pero podemos imaxinar o lugar a “dous trens e un barco de distancia” (páx. 182) de Providence, onde vive Amy.
Os libros e autores citados na novela, que non son poucos, son americanos, pero é universal a calidez que envolve a trama, e tamén a amargura que a atravesa ás veces.
Hai citas para enmarcar e non me resisto a deixarvos algunhas:
Sobre o relato breve:
–“No hay nada más elegante en el universo de la prosa que el relato breve” (páx. 35)
Sobre os encontros cos autores:
–“Evita conocer a los que han escrito libros que le gustan por miedo a que dejen de gustarle” (páx. 50)
Sobre a oportunidade dos libros nas nosas vidas:
–“Es preciso encontrar las historias en el momento adecuado de nuestra vida. Recuerda, Maya: las cosas que nos emocionan a los veinte no tienen por qué ser las mismas que nos emocionarán a los cuarenta, y viceversa. Esto es así por lo que repecta a los libros y también a la vida.” (Páx. 54)
(Pode parecer unha “perogrullada” pero ás veces esquecémolo, engade a que redacta a entrada).
–“A veces los libros no nos encuentran hasta que llega el momento adecuado.” (Páx. 113)
Sobre as lecturas obligatorias (aínda que no libro fai referencia a unha en concreto):
–“Los profesores te obligan a leerlo y los padres se ponen contentos porque piensan que sus hijos están leyendo algo “de calidad”. Pero obligando a los niños a leer libros como ese solo consiguen que odien la lectura” (Páx. 115)
Para ironizar sobre os libros e lecturas temos a seguinte cita:
–“A.J….no cree en los actos fortuitos. Como aficionado a la lectura, cree en la estructura. Si aparece una pistola en el capítulo uno, más vale que se dispare en el capítulo tres. Es decir, A.J. cree en la narrativa” (Páx. 74)
-“Compra libros. Como no le gusta tirar el dinero, además los lee” (páx. 88)
Sobre os libros ilustrados
–“Observa los dibujos e intenta sonsacarles unha historia. Es una tarea agotadora, pero a sus tres años ya reconoce algunos tropos. Por ejemplo, en los libros ilustrados los animales no son siempre animales. A veces representan a padres e hijos. Un oso con corbata puede ser un padre; un oso con peluca rubia, una madre. Es posible deducir muchas cosas de una historia a partir de los dibujos, si bien a veces dan unha idea falsa. Ella preferiría conocer las palabras.”
Sobre como nos definen os nosos libros favoritos
–“La gente cuenta aburridas mentiras sobre política, Dios y el amor. Sabes todo lo que necesitas saber de una persona con la respuesta a la pregunta: ¿Cuál es tu libro preferido?” (páx.105)
Sobre os premios literarios
–“Como librero, te aseguro que los premios quizá tengan alguna importancia en las ventas, pero rara vez tienen que ver con la calidad” (Páx. 215)
E para rematar, unha “declaración de amor libresca”, por un lado
“Cuando leo un libro quiero que tú lo leas al mismo tiempo. Que saber que pensaría de él Amelia…Puedo prometerte libros y conversación, y todo mi corazón, Amy” (Páx. 181)
E por outra lado, dedicada a todos/-as os que algunha vez organizamos un club de lectura, aquí vos deixo a última cita da recomendación de hoxe:
“Tras muchos años organizando el club de lectura Los Favoritos del Jefe, Lambiase sabe que lo más importante, más incluso que la novela objeto de debate, son la comida y la bebida” (Páx. 229)

“La ladrona de libros”

Nesta tanda de posts na categoría de “libros sobre libros” non podemos esquecer unha obra (que seguro que xa coñecedes) do xoven autor australiano  Markus Zusak, e da que se estrenou a película en xaneiro deste ano (terédela na biblioteca ó comezar o curso). Este xove autor escribíu varios libros para o público xuvenil, pero fíxose famoso con “La ladrona de libros”

(Procedencia da imaxe)

Esta era a portada do libro das edicións antes da súa adaptación ó cine. As posteriores usan a carátula da película como portada.

Deixámosvos o trailer oficial en castelán

“La librería de las nuevas oportunidades”

Continuamos cos libros sobre libros cunha lectura de comezo de curso que ben pode ser unha lectura de comezo de club:

(Procedencia da imaxe)

Este libro como podedes ver na imaxe dedícallo a autora, Anjali Banerjee a tódolos libreiros. Nós recomendámolo para os clubs de lectura.

Anjali Banerjee é unha xove autora nacida na India, criada en Canadá e que agora vive en California. Outra novela súa é “La tienda de los recuerdos perdidos”.

A obra que vos recomendamos é unha fábula fantástica e romántica onde a realidade  e a ficción se misturan nun espazo moi especial onde os libros impoñen a súa propia vontade. Este lugar máxico é a librería da tía Ruma, a quen a protagonista, a xove Jasmine, vai substituír durante un tempo mentras a súa tía viaxa á India e ela se refai do seu divorcio.

“Sabor a Provenza”

Se ben podía ser unha lectura estival, tamén pode ser unha boa lectura outonal ou de comezo de curso e clubs de lectura.

Para clubs de lectura pode estar moi ben porque nos levará a outros libros.

(Procedencia da imaxe)

“Sabor a Provenza” é un libro sobre libros, efectivamente, pois o protagonista e dono dunha librería moi peculiar. Pero tamén é un libro de viaxes, non en van, a librería está ubicada nun barco anclado no Sena, que non permanece así durante todo o libro. Tamén é un libro de amor, cun toque de intriga. Un libro de personaxes estraños, pero sobre todo un libro de sentementos, sensacións, sabores, si, sabores, pois ata inclúe un recetario ó final. Sentementos nobles, amizades, hospitalidade, tolerancia. Un libro que esperamos que vos cautive. Ah! E se vos atrevedes coas recetas, enviádenos o comentario. O xeado de lavanda debe de ser moi relaxante e refrescante, non?

Outra recomendación 2×1.

Esta recomendación de 2x 1, atópase así en Círculo de lectores.  Trátase de “Los Corruptores” de Jorge Zepeda Patterson e “Las reputaciones” de Juan Gabriel Vásquez.

Da primeira deixámosvos o anuncio de Planeta de Libros México:

 

Corrupción, intrigas políticas, asasinatos, narcos…pero tamén unha amistade de tres personaxes que perdura a través dos anos, aínda que a trama central se desenvolve entre un martes 19 de novembro ás 5 p.m. e un venres 6 de decembro. Un lapsus de tempo de nin siquera un mes, pero no que moitas vidas cambian para sempre e outras vense truncadas.

Unha historia que pode parecer inverosímil, pero según di o autor na súa nota final “la trama se queda corta con respecto a lo que realmente sucede en las esferas del poder en México y, para el caso, en cualquier otro país” , tamén di na mesma nota: “Y es que, en efecto, la política real suele ser inverosímil”

Recomendable se vos gusta a novela negra e a actualidade novelada nunha prosa rica, irónica e fácil de ler.

Jorge Zepeda Patterson, o autor, é un analista e periodista mexicano, que escribíu varios libros e neste básase en datos da súa experiencia periodística.

E de México imos a Colombia con “Las reputaciones” , a nova novela do que foi premio Alfaguara  2011 con “El ruido de las cosas al caer”: Juan Gabriel Vásquez

(Procedencia da imaxe)

Nesta novela curta é importante non só o que se nos amosa explicitamente no presente do protagonista, senón tamén o que se nos presenta de xeito implícito no pasado. A importancia da memoria ou da desmemoria, unha obra que nos leva a unha serie de reflexións mentras nos paseamos pola vida do protagonista, un caricaturista político que chegou a ter unha influencia vital na vida política do país.

“La lección de August”. R.J. Palacio.

Outra recomendación publicada por  Nube de Tinta: “La lección de August” de R. J. Palacio. Desde que se publicou, xa en febreiro do 2012, convertiuse nun éxito de ventas.

 

Aínda que de entrada pode non chamar moito a atencion, a historia céntrase na vida de August durante un curso, e este non é un curso calquera, porque August tampouco  é un neno calquera.

É a primeira vez que asiste a unha escola, aínda que xa comeza 5º de primaria. Os seus problemas físicos impedíronlle facer unha vida coma a de calquera outro neno.

A historia está narrada desde o punto de vista do protagonista, August, e máis diferentes personaxes. Unha emotiva historia da relación entre compañeiros, irmáns, amigos, familia… desde a perspectiva dunha persoa que ten que enfrontarse día a día co feito de ser “diferente” e tamén das persoas que se relacionan con ese neno “diferente”, unha lección que todos deberiamos aprender antes de comezar calquera curso. Por iso pode ser unha boa lectura de verán,  porque durante o curso todos nos atopamos en algún momento con persoas dalgún xeito diferentes, e incluso nós podemos ser persoas “diferentes”.

Se queredes agardar a setembro para lela, tedes o libro na biblioteca.

“La verdad sobre el caso Harry Quebert”. Joël Dicker

Continuando coas nosas “recomendacións estivais”, desta vez vai unha para esas longas tardes de praia.

(Procedencia da imaxe)

Marcus Goldman é un escritor que despois do seu primeiro e apubullante éxito se atopa ante a crise da páxina en branco e vai visitar ó seu mestre e amigo Harry Quebert. Nese momento é cando se descubren no xardín da casa do mestre uns restos que pertencen a unha rapaza de 15 anos desaparecida fai uns 30 anos.

É unha novela longa, de intriga, na que o autor vai xogando co lector facéndolle crer que atopou o culpable e dándolle volta á trama de xeito que todos os personaxes de Aurora, o pequeno pobo onde transcurre a acción, pasan en algún momento por seren os culpables na mente do lector. Pero en realidade só hai un (ou dous?) que o son e moitos outros que gardan segredos que os fan parecer ou crerse eles mesmos culpables.

Non é unha novela para ler no aeroporto ou na estación mentras esperades o avión ou o tren que vos leven ó voso destino de vacacións (se vos engancha a lectura corredes o risco de quedarvos en terra). Son case unhas 700 páxinas de lectura entretida: Unha trama que nos recorda unha nova Lolita, por veces. Unha novela de investigación criminal pouco ortodoxa, outras. Salpicada de reflexións sobre o oficio de escritor, da produción de grandes éxitos no mundo editorial e temas máis xerais coma o efímero da información neste mundo desbordado por ela…

A acción sitúase no ano da elección de Obama coma presidente dos Estados Unidos, pero os feitos investigados remóntanse a 33 anos antes.

Na humilde opinión da que escribe a novela entretén, aínda que un pouco excesiva con respecto ós personaxes e os temas (aparece  incluso o elemento esotérico) e por momentos parece que non facemos máis que dar voltas sobre o mesmo e volvemos ó camiño andado.

De tódolos xeitos foi o libro elixido “mellor libro do ano según os lectores de El País”, no 2013, polo que ou ben resulta certo o que se nos di nas reflexións sobre os fenómenos editoriais ou estamos ante un autor revelación que pode dar moito de si. Joël Dicker, é un xove autor de Xinebra, nacido en 1985, de antecedentes rusos e franceses, que xa levou varios premios, entre eles o Goncourt de Lycéens pola obra que nos ocupa.

Recomendacións estivais

Este ano non pechamos temporalmente por vacacións. En realidade un club de lectura nunca pecha e, por vacacións se cadra faise menos visible, pero ábrese aínda máis. As veces paramos a actividade para asimilar con calma o publicado durante o curso, pois “ars longa, vita brevis”, pero este ano imos abrir unha categoría de “Recomendacións estivais”

A Editorial Nube de tinta , di na súa publicidade que “nace con la vocación de albergar contenidos de ficción, fundamentalmente novelas, cuyo abanico de lectores sea tan amplio como amplio es el placer de la lectura, que desconoce edades y géneros. Nuestro objetivo es ofrecer aquí ese tipo de obras cuya lectura atrae tanto a adolescentes como a adultos, obras con distintos niveles de lectura que apelan por igual a los intereses y sensibilidad de gente muy diversa”.

Desta editorial recomendamos “Bajo la misma estrella”  de John Green.

Novela con protagonistas adolescentes ó final da súa breve vida. Interesante para centrarse no valor do “aquí e agora”, da amistade, do amor, da importancia das lecturas na nosa vida.

A adolescencia e a morte ligadas polo cancro, unha realidade cada vez máis frecuente, desgrazadamente.
Imposible non recordar “Cuarta planta” , dirixida por Antonio Mercero no 2003, ou a máis recente “Pulseras vermellas”.

Os protagonistas teñen personalidades un tanto peculiares o que lle da á obra ese punto irónico e de humor negro. Boa lectura para poñerse na pel dos outros: desmitificadora por un lado, tráxica sen dúbida, pero tamén tenra e sensible. Recomendable se vos gustan as lecturas “como a vida mesma”, na que non sempre os finais son felices.

Tamén está o tema dos soños cumpridos ou non cumpridos, da relación do escritor coa súa historia e incluso cos seus lectores. Hai referencias literarias importantes reais (Sylvia Plath,  Anna Frank) ademais das ficticias, que teñen un peso importante no argumento.

Estas son unha pinceladas sobre a novela, feita de presa e correndo logo de lela. Se a ledes, ou xa a lestes, agardamos os vosos comentarios.  Bo verán e boas lecturas.