Interior azul

Diciamos na entrada anterior que comezamos a nosa andaina lectora co xénero da biografía. A este respecto, queremos recomendar o libro Interior azul, de Anna R. Ximenos, publicado polo Fondo de Cultura Económica.                                             

   (Procedencia da imaxe)

Se ben non é un libro de biografías ao uso, nas súas páxinas podemos atopar intres das mulleres biografiadas que ben poderían representar o que foi a súa vida. Trátase de momentos moi ben escollidos das historias de varias mulleres que funcionan coma momentos reveladores (case “epifanías”) e que reflicten o que foron Anna Ajmátova, Hannah Arendt, Katherine Mansfield, Marguerite Duras,Virginia Woolf, Colette, Marguerite Yourcenar, Dorothy Parker, Anna Freud, Isak Dinesen, Jane Bowles, Carson McCullers, Linda Campbell*, Mary Wollstonecraft, Mary Shelley e Anne Sexton.

* Poeta maldita canaria (1980_ 2010), murió accidentalmente arrollada por una carroza de carnaval. Insomne crónica, decía que los ansiolíticos eran angelitos enviados por dios y consideraba el plástico el mejor invento del hombre. Comienza a ser valorada por sus relatos hiperbreves y sus poemas visuales.

                                                                                                                                                                        ( Fuente: Interior azul)

Ben sabemos que nunha vida acontecen moitas cousas e os camiños polos que andamos poden ser moi varipintos, mais hai instantes que condensan a esencia do que foi un percorrido vital, unha personalidade, unha forma de ser e de facer.

Deixámosvos unhas liñas do que foi a vida de Hannah Arendt, unha das pensadoras máis coñecidas do século XX, amante do tamén coñecido filósofo Martin Heidegger:

“(…)                                  Berlín, Alemania 1930

Hannah terminó la carrera de filosofía, se doctoró, comenzó a escribir artículos y libros. Durante algún tiempo, trató de disimular la ausencia de Martin con otros cuerpos. Ninguno tenía rastro, ni tacto, ni olor. Ninguno era Martin, nunca. Hasta que Martin, que la había buscado por toda Alemania, dio con ella y el ciclo de encuentros y despedidas recomenzó.

Discutían mucho. Para Martin la vida no era más que un avance hacia la muerte. Para Hannah la muerte no es más que un término de una vida completada.

Visualicemos un corazón. A Martin le intersaba el momento en que deja de latir. A hannah, el instante en que comienza a hacerlo.

A veces, la fuerza del amor solo se iguala por su imposibildad. (…)”

                                                                                  Páxinas 138 e 139 da edición citada

Ainda que non está na biblioteca, se a alguén lle interesa a obra podedes facer unha desiderata e mercaremola. Nós conseguímola nesta fermosísima librería de conto, Mujeres&Compañía

Ainda que non conseguiremos plasmar a sensibidade e delicadeza da librería, a extraordinaria selección de obras que nela atopamos, o amor polos libros que desprenden as súas libreiras, o compromiso que amosan os títulos alí “atrapados”, a calidez do espacio… velaquí unhas fotos que vos acheguen ata ela:

                                              (“Leer, como vivir, es un puzzle”)

Para as tertulias e conversas

Advertisement

Reunión inicial

Este luns tivemos a primeira reunión do BiblioTea. O club lector deste curso está formado polos seguintes lectores: Jorge, Christian e Iago, que recuncan, e novas adquisicións que son: Guille, Javier, Luis e Gemma. Aquí os temos a todos á beira da exposición de biografías que fixemos na biblioteca, pois esta primeira reunión falamos de biografías.

 E así estaban de atentos os nosos lectores cando Xoán Carlos, o coordinador da biblioteca, lles falou da pequena biografía de Sarmiento, publicada por A  Nosa Terra, que Xoán Carlos nos trouxo á reunión e coa que el coñeceu a este importante e interesante, aínda que en certo modo ignorado, intelectual.

Tamén nos incluíu na nosa miniexposición o libriño de biografías “Doce grandes científicos” de Mª Milagros Villanueva Rodríguez, publicado por edicións Lóstrego, na colección Doce Grandes.

A biografía é o xénero por excelencia que fai un percorrido pola vida dunha persoa. Temos autobiografías, memorias, diarios que son diferentes tipos de escritos que nos contan a vida dunha persoa. Tamén hai pseudobiografías que nos contan só momentos da vida dunha persoa, pero momentos determinantes que nos dan unha perspectiva da vida completa.

Leunos Gemma (coa súa precisa e preciosa dicción) o capítulo dedicado a Isak Dinesen, pseudónimo de Karen Blixen (picando sobre o nome tedes a biografía virtual da autora de “Memorias de África” na páxina de Javier Marías), que está incluído no libro que nos trouxo Esme:” Interior azul”  de Anna R. Ximenos.

Da película homónima e do libro de Isak Dinesen, xa falamos neste blog (picade aquí para lelo)

En realidade calquera novela é unha biografía. Que importa se o personaxe é real ou ficticio, se naceu fisicamente ou da imaxinación dun escritor! Hai algúns que cobran tanta forza que podemos chegar a ver como máis reais ca moitas das persoas que nos rodean.

Hoxe quedamos xa para o primeiro luns de novembro e daquela viremos todos co libro de Amélie Nothomb, “Metafísica de los tubos”, lido e prestos para comentalo.

(Procedencia da imaxe)

De Amélie Nothomb xa fixemos varias recomendacións neste blog, de feito temos unha etiqueta no blog para ela. Esta autora, aínda que escribe libros de ficción, fai neles moitas alusións autobiográficas e, de feito, “Metafísica de los tubos”, pretende ser unha autobiografía da autora ata os 3 anos. Que parte de ficción e que parte de realidade hai no libro, xa o comentaremos na reunión.

Xa vos dixemos, ós participantes no club, que é un libro que vos pode resultar un pouco difícil, pero esa será a nosa “proba iniciática” para formar parte do BiblioTea.

Ó longo da vida, ás persoas xúrdennos diferentes retos. O proxecto lector do club deste ano ten que ver coas etapas da vida, polo que nós tamén vos iremos poñendo retos. E para comenzar, que hai máis difícil que o nacemento? Non nos lembramos, pero é un acto ben traumático. Saímos a este mundo chorando, gritando e se non é así, fannos chorar cun bon cachete. Así que, tamén o nacemento do club deste ano ten que ter certa dificultade. Non vai ser un parto fácil dixerir á Amélie Nothomb de “Metafísica de los tubos”, pero vai merecer a pena.

Agardámosvos o 1º luns lectivo de novembro.

Benvida, vida lectora 2013-14!

ODA A LA VIDA

(Pablo Neruda)

La noche entera
con un hacha
me ha golpeado el dolor,
pero el sueño
pasó lavando como un agua oscura
piedras ensangrentadas.
Hoy de nuevo estoy vivo.
De nuevo
te levanto,
vida,
sobre mis hombros.

Oh vida, copa clara,
de pronto
te llenas
de agua sucia,
de vino muerto,
de agonía, de pérdidas,
de sobrecogedoras telarañas,
y muchos creen
que ese color de infierno
guardarás para siempre.

No es cierto.

Pasa una noche lenta,
pasa un solo minuto
y todo cambia.
Se llena
de transparencia
la copa de la vida.
El trabajo espacioso
nos espera.
De un solo golpe nacen las palomas.
Se establece la luz sobre la tierra.

Vida, los pobres
poetas
te creyeron amarga,
no salieron contigo
de la cama
con el viento del mundo.

Recibieron los golpes
sin buscarte,
se barrenaron
un agujero negro
y fueron sumergiéndose
en el luto
de un pozo solitario.

No es verdad, vida,
eres
bella
como la que yo amo
y entre los senos tienes
olor a menta.

Vida,
eres
una máquina plena,
felicidad, sonido
de tormenta, ternura
de aceite delicado.

Vida,
eres como una viña:
atesoras la luz y la repartes
transformada en racimo.

el que de ti reniega
que espere
un minuto, una noche,
un año corto o largo,
que salga
de su soledad mentirosa,
que indague y luche, junte
sus manos a otras manos,
que no adopte ni halague
a la desdicha,
que la rechace dándole
forma de muro,
como a la piedra los picapedreros,
que corte la desdicha
y se haga con ella
pantalones.
La vida nos espera
a todos
los que amamos
el salvaje
olor a mar y menta
que tiene entre los senos.

A poesía e a literatura en xeral están cheas de vida, a vida é tema de ambas. A vida está chea de literatura, aínda que como dixo Salman Rushdie:
“El problema de la vida real es que no se ajusta a los parámetros de una trama interesante. Los hechos se suceden lentamente y no siempre están en conexión unos con otros”.

Se a vida non se axusta ao que buscamos, lemos. E isto xustamente é o que imos facer este curso 2013-14, ler a vida, ler as etapas da vida. Imos facer o percorrido da vida cronolóxica dende que somos bebés ata que morremos, pero en papel. Quizais “nese soporte” a vida sexa máis interesante, ou máis soportable. Ou quizais sexa máis doado imaxinala que vivila. Haberá que velo nas novelas propostas (aquí podedes ver as que imos ler. Xa sabedes, unha cada mes).

“Hace falta mucha fantasía para soportar la realidad”

Procedencia da imaxe

O título do proxecto do club de lectura deste ano é “Os libros na vida, a vida nos libros“ (picade enriba para velo).Ou “de como a literatura nos pode axudar a facernos mellores”. A través dela (ou por ela) comprendemos mellor o que somos nos diferentes momentos da vida, medramos na vida, porque gañamos iso que se chama empatía ao coñecer as personaxes que viven de formas distintas etapas que nos vivimos ou viviremos, pero que se moven nunha mesma raia: a da vida que vai pasando.

Comezaremos o vindeiro luns, 7 de outono, ás 14:25 horas. As xuntanzas, coma vén sendo habitual desenvolveranse todos os primeiros luns lectivos de cada mes.

Neste primeiro imos coñecernos e pedímosvos que traiades lida algunha biografía (ao cabo nos tamén imos facer unha biografía xenérica partindo do concreto de cada historia que nos traia cada novela). Aquí podedes ler moitas. Na biblioteca tamén tedes nun recunchiño unha sección de biografías. Algúns títulos son:

Vilardell Balasch. Clara Campoamor la sufragista.

Rambert, Javier. Albert Camus el hombre rebelde.

Calzada, Gorka. Luis Buñuel el cineasta.

González-Ariza. Valle-Inclán el bohemio.

Bilbao, Jon. Shakespeare el maestro del teatro.

Cordón Sara. Cervantes el ingenioso.

Vilardell Balasch, Víctor. Chaplin el fabricante de sueños.

Salesas, Florenci. Los hermanos Lumiére una vida de película.

Hernando Polo. Juana de Arco la doncella.

Salesas, Florenci. Buster Keaton cara de palo.

Vilardell Balasch, Víctor. Machado el caminante.

Rambert, Javier. Hemingway el cazador de historias.

Cordón, Sara. Marco Polo el aventurero.

Calzada, Gorka. Copérnico y el centro del universo.

Estévez, Arantxa. María Casares.

Vidal, Carme. Maruxa Mallo.

Kühn-Bode, Heidi. Tres mulleres no seu tempo.

Di Rosa Montero na súa novela La ridícula idea de no volver a verte:

“(…) Soy una gran aficcionada a las biografías: son cartas de navegación de la existencia que nos avisan de los escollos y de los bajíos que nos esperan. He leído cientos de ellas, y hay algo que siempre se repite y que me resulta bastante desolador. Resulta que el periodo de la infancia de los bografiados suele ocupar un amplio espacio; luego viene la juventud y la madurez, que, naturalmente, abracan montones y montones de hojas. Pero llega un momento del relato de sus vidas en donde, de repente, todo parece vaciarse o acelerarse o comprimirse.(…)”
Páxina 179 da citada novela publicada por Seix Barral

A ver se sabemos ler (interpretar) ben esa carta de navegación que acabaremos facendo cos pedaciños da vida de moitas vidas e nos axudan a encher mellor a paréntese que é a vida.

LA VIDA ESE PARÉNTESIS

(Mario Benedetti)

Cuando el no ser queda en suspenso
se abre la vida ese paréntesis
con un vagido universal de hambre

somos hambrientos desde el vamos
y lo seremos hasta el vámonos
después de mucho descubrir
y brevemente amar y acostumbrarnos
a la fallida eternidad

la vida se clausura en vida
la vida ese paréntesis
también se cierra incurre
en un vagido universal
el último

y entonces sólo entonces
el no ser sigue para siempre