Lectoras e lectores do Club, andaredes estes días lendo La joven de las naranjas, de Jostein Gaarder. Supoño que estaredes agardando seis meses pola moza das laranxas e que asistiriades con George á misa do Nadal (eu á única que fun, de feito. Só vou ás misas dos libros!) e xa saberedes xa da existencia do telescopio Hubble.
Imos, pois, despedir o 2017 coas mellores imaxes do universo tomadas desde o telescopio durante o 2017.
Esta foi considerada a mellor das fotografías. Aquí podes ver as nove restantes.
E o desexo de que no 2018 non nos falten estrelas! Maiakovski dixit.
¡Escuchen!
¿Si las estrellas se encienden,
quiere decir que a alguien les hace falta,
quiere decir que alguien quiere que existan,
quiere decir que alguien escupe esas perlas?
Alguien, esforzándose,
entre nubes de polvo cotidiano,
temiendo llegar tarde,
corre hasta llegar hasta Dios,
y llora,
le besa la mano nudosa,
implora,
exige una estrella,
jura,
no soportará un cielo sin estrellas,
luego anda inquieto,
pero tranquilo en apariencia,
le dice a alguien:
“¿Ahora estás mejor, verdad?
¿Dime, tienes miedo?”
¡Escuchen!
¿Si las estrellas se encienden,
quiere decir que a alguien les hace falta,
quiere decir que son necesarias,
quiere decir que es indispensable,
que todas las noches,
sobre cada techo,
se encienda aunque más no sea una estrella?
.