Outras rutas (curso 2012/13)

Este blog é un diario de viaxe do Club de lectura BiblioTea. Esta viaxe, aínda que guiada, admite viaxeiros que se desvíen da ruta principal para ir por outros derroteiros.

Nesta páxina iremos dando suxestións para aqueles que queiran tomar un desvío e facer outras lecturas.

Presentámosvos en primeiro lugar un libriño que nos pareceu moi interesante porque nel podedes viaxar (no título vai a palabra expedición) e ademais os “compañeiros de viaxe-protagonistas” son libros.  Si, algún ou algunha igual xa coñecedes este libriño de Vicente Muñoz Puelles, ilustrado por Fernando Vicente, que se titula “A expedición de los libros”

Picando sobre a imaxe tedes un resumen da obra. É un libriño entrañable que vos levará a outros libros,  porque os libros son os protagonistas desta historia (desde “Alicia no país das maravillas”, “A República” de Platón, “O Hamlet” de Shakespeare, ata libros de bricolaxe, de matemáticas) tódolos libros dunha biblioteca abandonada polos seus amos e da que un ladrón leva un tomo das obras de Jules Verne. Vedes como volvemos ó punto de partida? A nosa viaxe comeza con Jules Verne e de momento por moito que nos desviemos, volvemos ó camiño no que comezamos.

————————————————————————————————–

Imos iniciar un percorrido polo libro de Emilio Pascual, Días de Reyes magos.

Ilustración da novela, extraída desta páxina

É esta unha novela de libros, o propio título xa fai referencia á obra de Shakespeare, Noche de Epifanía. Isto permítenos que a leamos a modo de pasaporte que nos conduce a outros países ( neste caso de papel e tinta).

Iremos debullando aquí algunhas desas paraxes seguindo o itinerario que Pascual nos ofrece. Para facelo basearémonos no estudo da obra que aparece no “Apéndice” da novela, na edición que da mesma fixo a editorial “Anaya”.

A novela trascorre toda en Madrid, o escenario é real e urbano. Mais o lector irá viaxando a tantos lugares como libros de citan.

DSC03349

( A foto é de Inés. Grazas, literaria Inés!)

En Madrid viven os protagonistas. O principal é Uli ( que ten reminiscencias literarias, pois faise referencia, co seu nome á Odisea).

( Unha adaptación da Odisea, Las aventuras de Ulises, foi obxecto de lectura do grupo de lectores do curso pasado. Podedes ver como viron eles a novela se picades aquí)

Uli, coma o Ulises de Homero, vai vivir tamén a súa propia odisea, a súa propia viaxe para encherse de armas que lle axuden a medrar “mellor” ( se é que se pode medrar mellor). E Uli, ten unha amiga que non é unha ninfa ( pero casi), Calipso ( moi “homeriana” tamén) á que lle chamermos Cali.

( Procedencia da imaxe)

( Canción que o cantante John Denver compuxo a Cousteau)

“(…) Cali era morena; con un pelo tan negro como inverosímilmente transparente; negros los ojos, que lo mismo podían ser claras ventanas por donde se vislumbraba su alma luminosa, que dolorosas aspilleras por las que te asaeteaba, o de amor, o de ira, o de tristeza. Tenía una piel a prueba de adjetivos:no era morena de verde luna, no era el resultado de una imposible aleación de bronce y sueño, y menos aún le convenía ese “magnífico color dorado” de los tópicos anuncios de cremas solares. Era un color que sabía a pan caliente, que olía a rastrojo y a tierra mojada, que sonaba a vilonchelo apenas acariciado por el arco.(…)”

Días de Reyes Magos, editorial Anaya

Uli tamén ten un pai, incansable lector, que nunca está na casa. Mais, na súa casa había poucos libros. “Solo un libro estaba allí por decisión personal mía: El Principito. Nunca supe hurtarme a la fascinación que ejercía sobre mí. Aquel ser tan poderosamente indefenso, que tenía problemas con una rosa, que en un ataque de tristeza llegó a contemplar cuarenta y tres crepúsculos en un solo día y filosofaba con una serpiente, me obsesionaba_ me sigue obsesionando todavía_, y he gastado mi vida en tantos principitos co robinsones*. (…) ” Desta novela xa falamos algunha vez nesta travesía libresca que estamos acomentendo. Podedes reler a reseña aquí.

* Nota da edición citada: Gabriel Betterdge es el mayordomo de la novela La piedra lunar, de Wilkie Collins. Eete personaje afirma haber leído Robinson Crusoe muchas veces y considera que no hay otra novela mejor en el mundo. Poseía hasta siete ejemplares de la obra. Seis los había gastado de tanto leerlos y el séptimo fue un regalo de cumpleaños.

( Na biblioteca, temos o libro, de Daniel Defoe, e tamén a película, dirixida por George Miller)

E Uli, tiña tamén “unha profesión”: era o lazarillo dun cego que cantaba romances de cego no metro. Recitoulle este tamén sagacísimo cego o Quijote en verso. E así Uli aprenderá a “ver”.

Non foi, como sabedes o primeiro lazarillo literario. Cómpre lembrar a Lázaro de Tormes.

O cego pediralle que lle lea varios libros, “(…) Me miró de tal modo que aquella noche me sentí con ánimo para leer la biblioteca de Alejandría.(…)”. E a tanto non chegou, pero casi. Polos ollos de Uli, para que o cego puidera velos, pasaron:

As aventuras de Tom Sawyer,de Mark Twain

( na biblioteca están o libro e a película)

Las aventuras de Hucleberry Finn, de Twain

Diario de Adán y diario de Eva, de Twain

Los novios, de Manzoni

” (…) Ah, esta fue una de las novelas de mi juventud. Dieciséis años tenía cuando la leí. Pero, tranquilo, no te voy atorturar con ese tocho. Me conformaría con que me leyeras el final del primer acpítulo, cuando llegan los matones a prohibir al cura don Abundio que case a Renzo y Lucía. ¿Te imaginas? Me parece que uno de ellos empezaba diciendo: “Señor cura…” (…)”

El viejo y el mar, de Hemingway

( Na biblioteca podedes atopar o libro e a película)

El lobo estepario, de Hermann Hesse

La peste, de Albert Camus

” ( …) Un libro agobiente y esperanzador, que concluía con un conciso aforismo, algo que quizá solo se aprende en medio de las plagas, a saber: que, a pesar de todo, “en los hombres hay más pocas cosas dignas de admiración que de desprecio”. (…)”

El conde de Montecristo, de Alexandre Dumas

Hamlet, de William Shakespeare

( Podedes atopar, na biblio, o libro e a peli)

La isla del tesoro, Robert Louis Stevenson

( O libro e a película están dispoñibles na biblioteca)

Moby Dick de Herman Melville

( o libro e a peli están na biblio)

Bambi, de Félix Salten

Seguiron lendo, cego e lazarillo diferentes “cegueiras literarias”. Algunhas delas son obras de Buero Vallejo:

En la ardiente oscuridad

El concierto de San Ovidio

“(…) Hace poco me preguntaste curioso por mi destreza con el palo. Verás. Cuando yo veía (o veía menos, que eso está por ver), vi El concierto de San Ovidio y admiré las evoluciones del ciego David por el escenario. También a mí me sorprendió cómo aquel ciego “pálido y delgado” podía usar “sus bellas manos varoniles” indistintamente para tocar el violín como para blandir un garrote mortal. “Los palos de ciego pueden ser tan certeros como flechas”, decía él. Desde entonces soñé con aprender a manejar el cayado con su precisa habilidad oscura. Ahora ya sabes por qué me gusta tanto ese concierto … (…)”

Marianela, de Benito Pérez Galdós

“(…) Al acabar el capítulo 21, comentó.

– Te lo dije un día, muchacho. A veces los ojos matan. (…)”

E quedáronlles por ler outras novelas “cegas”:

Ensayo sobre la ceguera,de José Saramago.

( Na biblioteca temos o libro e a peli.

E se picades aquí podedes visitar a casa do autor)

Luces de bohemia, de Ramón María del Valle Inclán.

Neste enlace podedes ver a presentación da película.

E, ainda que aos oito anos Uli soubo que os reis magos non existían, este descubrirá que, para el, ainda existen, e non

son só tres, senón catro. Son eles os que lle van deixar no seu buzón…

“El club de los poetas muertos”

La guerra de los botones”

Uli leu o libro, nós temos, na biblio, o libro e a película.

Tal como suxería Cali, imos ler o final: ” Conmovido, invadido por la melancolía de la nieve ya cercana y quizá también por el presentimiento de las ilusiones perdidas, dejó caer estas palabras:

– ¡ Y pensar que cuando seamos mayores a lo mejor somos tan tontos como ellos”

Matar un ruiseñor, de Robert Mulligan

( a novela é de Harper Lee)

La vida del Lazarillo de Tormes y de sus fortunas y adversidades”

” (…) Allí apareció un cuadernillo de notas con su bolígrafo y en él mis iniciales; un ex-libris con mi nombre y apellidos; un grabado de un autor desconocido, en el que un hombre pequeñito miraba asombrado una luna redonda, inmensa, y la pie un verso de Borges que decía: “Hay que mirarla bien. Puede ser la última”; dos entradas para un concierto de jazz, al que invité naturalmente a Cali, porque le encantaba el jazz (y porque la habría invitado lo mismo). Cosas así. Un día encontré un bumerán auténtico australiano ( Australian Returning Boomerang), con la siguiente leyenda grabada en español: “No arrojes nada sin saber que va a volver”. Otro día, en fin, un bombón italiano, uno de esos baci, que llevan la dulzura del beso ya en el nombre y vienen envueltos en un aforismo en cinco lenguas. Aquel decía: “El objeto de nuestro amor es el centro de un paraíso”. Y firmaba Novalis, un autor del que yo nunca había oído hablar.(…)”

E tamén soubo Uli que o “Concerto para dúas mandolinas“, de Vivaldi

e “ A pomba”, de Respighi, habían sonar para sempre na súa vida:

Quedáronlle Ulises moitas “rutas abertas” , moitísimas novelas por ler ( non citamos todas as que aparecen por alusións directas ou indirectas”(…) Mil novecientas ochenta y cuatro. La lista contenía un error o, por mejor decir, una omision. Faltaba una obra, que había estado casi cuatro meses en cartel…(…)”

O mellor é que vos acheguedes ao libro e empecedes, por el ou nel, a vosa andaina particular. Lembrade que

“(…) Hay tres clases de libros: los que no has leído ni hace falta que los leas; los que empezaste a leer una vez por equivocación y no tuviste el valor de abandonar en la página merecida, y los que lees y relees como quien visita al amigo o a la amada. En algún lugar de este triángulo ideal habría que situar las excepciones: los que no has leído, pero alguien de quien te fías te recomienda que leas. Estos últimos, como los amigos y las amadas, suelen ser fuente de consuelos y también de decepciones. (…)”

Pois que este non sexa unha excepción do triángulo ideal.

Deixar un comentario