Arquivo da categoría: Avisos

Camiña coas e polas árbores

O ano pasado rematamos o club de lectura cunha acampada entre estrelas, e este curso arrincamos dispostos a devolverlle á natureza todo o que ela nos deu esa fin de semana e sempre. O fío condutor das nosas lecturas este curso será a natureza. Así xustifica Dores Pereira, a coordinadora da biblioteca, esta escolla:

“A natureza está presente na literatura desde as súas orixes. Unha natureza animada, divinizada, coa que o ser humano mantiña una relación simbiótica, de carácter máxico, que chegou a nós a través do mito. O loureiro, encarnación dunha Daphne metamorfoseada para fuxir dos desmáns apaixonados de Febo/Apolo; a Moreira branca, como testemuña do amor inmortal de Píramo e Tisbe; ou a fidelidade de Filemón e Baucis, perpetuada máis alá da morte na unión inextricable dun carballo e unha tileira…

Archivo:Apollo & Daphne September 2a.jpg

“Apolo e Dafne” escultura de Bernini

A partir de entón, a relación do ser humano coa natureza foi mudando. A natureza foi en ocasións telón de fondo, o locus amoenus, de historias de amor; máis, tamén, os espazos virxes, salvaxes que había que dominar, someter. A literatura reflectiuno na poesía ( Dante, Petrarca) ou nas historias que relataban as conquistas de novos territorios.

Os autores románticos intentaron restablecer o vencello esencial coa natureza tanto a través da literatura como da arte en xeral. Unha natureza que era espello da alma atormentada, refuxio consolador para quen comenzaba a sentir que o mundo se estaba convertendo nun lugar inhóspito e frío, dominado pola ambición e o materialismo.

E dende entón, as cousas non fixeron máis que empeorar. A relación da humanidade co seu entorno natural foi derivando cara á agresión medioambiental, a explotación salvaxe, a procura de recursos a calquera prezo, sen importar que iso implicase o desarraigo de grupos humanos, unha ameaza global para a saúde, o deterioro de espazos vitais para a supervivencia no planeta. E a literatura tamén estivo (e está) aí para alertar dos perigos que nos espreitan de seguir devastando sen tregua os recursos naturais do planeta, para denunciar as feridas que recibe e para sensibilizar sobre a importancia de coidar o medioambiente, para pór en valor os enormes beneficios (paisaxísticos, de lecer, para a saúde, turísticos, e non só económicos!) que nos ofrece a natureza.

O reto que se lle formula á humanidade é decisivo; pois, de non mudar a nosa relación coa natureza, é a nosa propia continuidade na terra a que está en xogo.

Michael Jackson, “Earth Song”

No club de lectura do IES Val do Tea queremos contribuír a desenvolver no noso alumnado lector, a través dunha selección de obras significativas, unha actitude crítica coa situación medioambiental, a favorecer o coñecemento dos espazos naturais da nosa contorna, a divulgar o coñecemento de plantas e árbores (dentro dun proxecto máis amplo impulsado desde a biblioteca, que implicaría a todo o instituto) e a estimular o respecto e o amor pola natureza.”

Esta é nosa proposta para este curso. O vindeiro martes 18 de outubro, no segundo recreo teremos a primeira xuntanza, que terá lugar na biblioteca,  para lembrarvos como é o funcionamento do club e comentar convosco brevemente este proxecto.

Aquí queda unha listaxe das obras que leremos e comentaremos, así coma unha breve sinopse das mesmas que aparecen nas contracubertas dos libros:

Primeira sesión

El jefe Seattle, la voz de un pueblo desterrado. Vicens Vives.

Hace miles de años un grupo de cazadores nómadas procedente del norte de Asia cruzó el helado mar de Bering y llego al continente americano. Aquellos esforzados hombres y mujeres encontraron a su paso extensas llanuras, ríos rebosantes de pesca, hermosos bosques y caza en abundancia, de manera que decidieron establecerse en aquellas tierras. Eran gentes de espeso cabello negro y piel cobriza a los que, siglos más tarde, los europeos dieron el nombre de indios. Los indios prosperaron en aquella nueva tierra y, con el paso del tiempo, llego a haber más de quinientas tribus diseminadas por todo el continente. Pero la llegada del hombre blanco cambio por completo sus vidas.

Periodo: novembro. Profesora: Esmeralda Quiroga.

 

Segunda sesión:

Bechos e demais parentesGerald Durrell. Sushibooks

Período: decembro. Profesor: Pablo Carballo.

Esta é a segunda entrega da Triloxía de Corfú, un relato sobre a estancia na illa grega de Corfú (Kérkira) da familia do naturalista Gerry Durrell, daquela un rapaz que medra dos dez aos quince anos. O autor decide escribilo máis dunha década despois, bechos-e-demais-parentescomezando co afamado libro A miña familia e outros animais, e remata co Xardín dos deuses. Todos lembran con certa saudade aquela infancia “luminosa e feliz” na que o neno inglés aprendía da natureza no exhuberante mediterráneo. Foi un período de formación, no que o autor recolle as súas vivencias e convivencias con distintos animais que observou meticulosamente en pequenos terrarios ou na propia natureza. A narración áxil e o seu agudo humor describe fielmente non só o comportamento e formas dos vertebrados e invertebrados máis diversos, senon tamén un variado elenco de persoas, que inclúen a súa familia británico-india, os seus coñecidos de toda europa e asia, e varios habitantes da illa que evidenciarán ademais do inequívoco carácter grego, non poucas peculiaridades. De toda a triloxía, quizais neste libro é onde máis protagonismo gañan as “bestas e paxaros” sobre os “demais parentes”, como rezaría o título orixinal. É de agardar que a absorbente lectura de toda a triloxía che anime a comprobalo ti mesmo.

Dende este ano temos a fortuna de contar cunha tradución ao galego, mencionada enriba, e tamén se pode atopar en castelán como Bichos y demás parientes na Editorial Alianza.

 

Terceira sesión:

A chamada da natureza. Jack London. Vicens Vives

Período: xaneiro. Profesora: Xulia Vaz

Ambientada no territorio do Yukon (Canadá) e durante a «febre do ouro» de 1897, A chamada da natureza relata con toda crueza e realismo a loita pola supervivencia de Buck, un can ao que uns desaprehensivos raptan en California para ser vendido nas xélidas terras do norte. A lei da selva que impera no Yukon e o poder do instinto de Buck acaban por modificar radicalmente o carácter e os sentimentos conformados ao longo dunha vida regalada na súa California de orixe. A tremenda violencia e crueldade que Buck debe afrontar quedan mitigadas, con todo, polo apaixonado amor e a fidelidade sen límite que o can sente polo seu amo John Thornton: toda unha lección que nos fai vibrar e que Jack London (1876-1916) consegue transmitirnos nesta pequena obra mestra cunha linguaxe directa, sen concesións, chea de dramatismo.

Cuarta sesión:

El barón rampante.Italo Calvino. Siruela.

Período. Febreiro. Profesora: Elvira Millán

Cuando tenía doce años, Cosimo Piovasco, barón de Rondò, en un gesto de rebelión contra la rígida disciplina familiar, se encaramó a una encina del jardín de la casa paterna. Ese mismo día, el 15 de junio de 1767, conoció a la hija de los marqueses de Ondarivia y le anunció su propósito de no bajar nunca de los árboles. Desde entonces y hasta el final de su vida, Cosimo permanece fiel a un principio que él mismo se ha impuesto. La acción transcurre en las postrimerías del siglo XVIII y en los albores del XIX: Cosimo participa tanto en la Revolución francesa como en las invasiones napoleónicas, pero sin abandonar nunca esa distancia necesaria que le permite estar dentro y fuera de las cosas al mismo tiempo. En esta espléndida obra, auténtica novela de aventuras rebosante de humorismo poético y fantástico, Calvino se enfrenta con el que, según él mismo declaró, es su verdadero tema narrativo: «Una persona se fija voluntariamente una difícil regla y la sigue hasta sus últimas consecuencias, ya que sin ella no sería él mismo ni para sí ni para los otros».

SubirIlustración de El barón rampante, por Germano Ovani

(Imaxe extraída de aquí)

Quinta sesión:

O home que plantaba árbores. Jean Giono. Galaxia.

Período: marzo. Profesor: Francisco Conde.

Velaquí un libro que fala da xenerosidade humana sen límites. Do respecto á natureza, da aposta pola vida e do amor á terra e a todo o que dela pode agromar.

O protagonista queda sen auga nun val sen auga e sen árbores, desolado, onde non quedan trazos da civilización e só atopa un regueiro seco, pero é salvado por un pastor de mediana idade que o leva a unha fonte que coñece. Sente curiosidade por ese home e pola razón que lle fixo elixir unha vida solitaria, por iso queda con el un tempo. O pastor, despois de quedar viúvo, decidiu restaurar a paisaxe por si mesmo, cultivando un bosque completo. O pastor, Eleazar Bouffier, fai buratos no chan co seu caxato e deixa caer neles as landras que conseguiu reunir.

O narrador protagonista volve ao seu fogar, e máis tarde alístase na  Primeira Guerra mundial. Traumatizado pola guerra,  o home volve ao val onde vivía o pastor, e queda abraiado ao ver ás árbores novas,  de todas as clases, botando raíces no val e a novas fontes correndo a través do novo bosque…

Sexta

O bosque animado: Xerais. Wenceslao Fernández Flórez

Período: abril. Profesor: Afonso Diaz

A historia está ambientada na Fraga de Cecebre, situada no concello de Cambre, preto da Coruña. Nestas páxinas,  inzadas de amor á natureza e profunda sensibilidade e comprensión do ser humano, Fernández Flórez narra as breves historias dos habitantes da fraga: Fendetestas, Xeraldo, Hermelinda, Pilara, Marica etc. Mais tamén dos aparecidos ou fantasmas que pasean polo bosque: a alma en pena de Fiz Cotobelo e por suposto de Hu-Hu e as súas moscas, do clan dos gatos ceibes, ou das árbores que cren que un poste de telégrafos é unha compañeira delas. Nesta novela fantástica latexa, vibrante, o pulo vital da multitude de animais e plantas que constitúen o mundo insospeitado da Fraga de Cecebre, xunto coa difícil  andaina humana duns seres que ilustran un xeito de entender o mundo e unha cultura popular moi de noso.

Resultado de imagen de o bosque animado

Fotograma da película El bosque animado

Sétima e última sesión:

A negrura do mar. Ramón Caride Ogando

Período: maio. Profesor: Cándido Fernández.

Said e Sheila, os dous irmáns ecoloxistas e pacifistas que loitan dende o futuro por un mundo mellor, relatan n’ “A negrura do mar” a viaxe que emprenderon no outono do ano 2076 ao Océano Atlántico con motivo dunha alarma medioambiental provocada pola aparición de manchas de hidrocarburos detectadas nalgúns coídos e praias situadas entre Cabo Fisterra e as illas Sisargas. Na enseada do Cuño e na vila de Covelo atoparán indicios da existencia dunha posible marea negra que os remontará, por medio dunhas cartas que lles proporciona unha velliña, aos acontecementos sucedidos no afastado outono de 2002 cando naquelas mesmas costas naufragou o petroleiro Prestige provocando a maior negrura do mar coñecida na Costa da Morte.

Fai coma Iago e coma Luis, sube ás árbores connosco!

acampada-001

Hoxe medrei máis alto por camiñar coas árbores.

 Karle Wilson Baker, poeta americana

Advertisement

Deixar un comentario

Arquivado en Avisos

Neira Vilas en Mondariz

Lectoras e lectores, lembrade que o vindeiro domingo 15 de novembro o autor Xosé Neira Vilas estará no concello de Mondariz ofrecendo un pequeno relatorio sobre a súa obra. O acto está organizado polo concello. Se clicades aquí podedes acceder á fundación que leva o seu nome.

Neira Vilas

É un autor de referencia na literatura galega, un home consecuente e íntegro que abordou, cando era moi difícil facelo, a situación da Galiza rural: a miseria, as desigualdades sociais, a vida no campo, a emigración.

A quen escribe (quizais porque foi unha nena de aldea) marcouna especialmente a lectura de Memorias dun neno labrego. É un novela que o autor adicou a todos os nenos e nenas que falan galego.

Así comeza a obra:

Eu son…

BALBINO. Un rapaz da aldea. Coma quen dis, un ninguén. E ademáis, probe. Porque da aldea tamén é Manolito, e non hai quen lle tusa, a pesares do que lle aconteceu por causa miña.

No vrao ando descalzo. O pó quente dos camiños faime alancar. Magóanme as areas e nunca falta algunha brocha pra espetárseme nos pés. Érgome con noite pecha, ás dúas ou tres da mañán, pra ir co gando, restrevar ou xuntar monllos. Cando amañece xa me doi o lombo e as pernas. Pero o día comenza. Sede, sol, moxardos.

No inverno, frío. Ganas de estar arreo ó pé do lume. Muíños apeados. Faladurías de neves e lobos. Os brazos son como espeteiras pra colgar farrapos. Murnas, fridas, dedos sin tentos.

¡Qué saben desto os nenos da vila!

Eles iñoran o que eu penso mentras boto ó corpo un gurruncho de caldo con broa. Ou o que sinto cando estou no monte pingando, aterecido, vendo por entre a chuvia un pantasma bretemoso en cada árbore.

A aldea é unha mestura de lama e fume, onde os cás oubean e a xente morre “cando está de Deus”, como di a madriña. Os rapaces somos tristes. Enredamos, corremos tras dos foguetes e hastra rímos, pero somos tristes. Temos a pobreza e os trafegos da terra aniñados nos ollos.

Eu quixera andar mundo. Ir por mares e terras que non conozo. Nacín e crieime na aldea pero agora síntoa pequena, estreita. Como se vivise nun cortizo. Teño pensamentos que non lle podo contar a ninguén. Algúns non me entenderían e outros chamaríanme tolo. Por eso escribo. E dempois durmo coma unha pedra. Quedo desatafegado, libre, coma se me quitasen de enriba un bocoi. ¡Cousas miñas! E tamén de Smith, o capitán que estivo na guerra e cando voltou prá casa púxose a escrebir todo o que lle acontecera. Así está nun libro que me trouxo o Landeiro.

¡Se eu fixese un libro! Nin falar. Ogallá que non me atopen o caderno. Daríame vergoña. E non é pra menos. Porque nel deborco todo o que sinto. Moi pouca xente o fai. Todos abren o peteiro para dúas cousas; pra dicir a verdade ou pra arredarse dela.

Na miña casa non me comprendían. E outro tanto acontéceme na do Landeiro. Eso é o peor que lle pode suceder a ún, pero a moita xente non se lle dá […]

Pódelo ler aquí ou coller o libro na biblioteca.

Cándido Pazó levou á escena ( con moita sensibilidade, a mesma coa que neira Vilas escribiu o libro) a obra. Aquí queda un fragmento da peza:

Outras obras do autor son Cartas a Lelo , Aqueles anos do Moncho ou a tenra obra Espantallo amigo.

Seguro que paga a pena escoitalo e, sen dúbida, lelo!

 

Deixar un comentario

Arquivado en Avisos

Mazás vermellas para comezar

Estimados lectores, como xa sabedes mañá arranca o club de lectura deste curso. Xuntarémonos, como é habitual, os luns á hora de xantar.

Este curso o fío conductor será o teatro. Nos cursos anteriores sempre lemos novelas coas que viaxamos a diferentes partes do mundo ou polas distintas etapas da vida. Nesta ocasión, eleximos o xénero teatral para facer unha viaxe pola historia do teatro. Este será o percorrido:

OUTUBRO: Lectura de Manzanas rojas, de Luis Matilla.
NOVEMBRO: Aulularia, de Plauto.
DECEMBRO: Moito ruído e poucas noces de Shakespeare
XANEIRO: selección de Entremeses de Cervantes
FEBREIRO: Adaptación de Fuenteovejuna (Anaya editorial) de Lope de Vega
MARZO: Casa de bonecas, de Ibsen
ABRIL: A fiestra valdeira, de Rafael Dieste
MAIO: Tres sombreros de copa, de Miguel Mihura
XUÑO: Por determinar (en función da obra que se traballe no obradoiro de teatro organizado póla biblioteca)

A primeira, como vedes, é unha obriña de Luis Matilla que leremos xa mañá.En  Manzanas rojas o autor aborda o conflito palestino- israelí desde a mirada inocente de dous nenos separados polo muro da intolerancia e da guerra que están a sufrir arestora nesa parte do mundo.

Procedencia da imaxe

Cómpre que saibamos ubicar no mapa o lugar onde se desenvolven a historia e o conflito armado:

                                                           (Procedencia da imaxe)

E que coñezamos algo sobre a situación que se está a vivir alí na actualidade. Aquí temos unha breve explicación:

E  mentras nós lemos esta obra mañá, en Palestina tamén mañá, solidarizándose coa loita deste pobo, un “comando” de pallasos en rebeldía está a celebrar a segunda edición do Festiclown Palestina en Cisjordania para apoiar ás vítimas de Gaza.

Aquí tedes  “A risa tras o muros” filmada na anterior edición. Boa mostra de como o circo e o teatro poden ser armas ao servizo do pobo.

Se nos é posible un deses combatintes da risa virá contarnos ao instituto como viviu esa experiencia circense en Gaza. Este curso as lecturas darán para moito!! Xa vos iremos contando. De momento, vémonos mañá ás 14:30 na biblioteca. Traede os bocatas, as mazás (vermellas)  xa as levamos nós.

Deixar un comentario

Arquivado en Actividades, Avisos, Recomendacións, Teatro

Benvida, vida lectora 2013-14!

ODA A LA VIDA

(Pablo Neruda)

La noche entera
con un hacha
me ha golpeado el dolor,
pero el sueño
pasó lavando como un agua oscura
piedras ensangrentadas.
Hoy de nuevo estoy vivo.
De nuevo
te levanto,
vida,
sobre mis hombros.

Oh vida, copa clara,
de pronto
te llenas
de agua sucia,
de vino muerto,
de agonía, de pérdidas,
de sobrecogedoras telarañas,
y muchos creen
que ese color de infierno
guardarás para siempre.

No es cierto.

Pasa una noche lenta,
pasa un solo minuto
y todo cambia.
Se llena
de transparencia
la copa de la vida.
El trabajo espacioso
nos espera.
De un solo golpe nacen las palomas.
Se establece la luz sobre la tierra.

Vida, los pobres
poetas
te creyeron amarga,
no salieron contigo
de la cama
con el viento del mundo.

Recibieron los golpes
sin buscarte,
se barrenaron
un agujero negro
y fueron sumergiéndose
en el luto
de un pozo solitario.

No es verdad, vida,
eres
bella
como la que yo amo
y entre los senos tienes
olor a menta.

Vida,
eres
una máquina plena,
felicidad, sonido
de tormenta, ternura
de aceite delicado.

Vida,
eres como una viña:
atesoras la luz y la repartes
transformada en racimo.

el que de ti reniega
que espere
un minuto, una noche,
un año corto o largo,
que salga
de su soledad mentirosa,
que indague y luche, junte
sus manos a otras manos,
que no adopte ni halague
a la desdicha,
que la rechace dándole
forma de muro,
como a la piedra los picapedreros,
que corte la desdicha
y se haga con ella
pantalones.
La vida nos espera
a todos
los que amamos
el salvaje
olor a mar y menta
que tiene entre los senos.

A poesía e a literatura en xeral están cheas de vida, a vida é tema de ambas. A vida está chea de literatura, aínda que como dixo Salman Rushdie:
“El problema de la vida real es que no se ajusta a los parámetros de una trama interesante. Los hechos se suceden lentamente y no siempre están en conexión unos con otros”.

Se a vida non se axusta ao que buscamos, lemos. E isto xustamente é o que imos facer este curso 2013-14, ler a vida, ler as etapas da vida. Imos facer o percorrido da vida cronolóxica dende que somos bebés ata que morremos, pero en papel. Quizais “nese soporte” a vida sexa máis interesante, ou máis soportable. Ou quizais sexa máis doado imaxinala que vivila. Haberá que velo nas novelas propostas (aquí podedes ver as que imos ler. Xa sabedes, unha cada mes).

“Hace falta mucha fantasía para soportar la realidad”

Procedencia da imaxe

O título do proxecto do club de lectura deste ano éOs libros na vida, a vida nos libros (picade enriba para velo).Ou “de como a literatura nos pode axudar a facernos mellores”. A través dela (ou por ela) comprendemos mellor o que somos nos diferentes momentos da vida, medramos na vida, porque gañamos iso que se chama empatía ao coñecer as personaxes que viven de formas distintas etapas que nos vivimos ou viviremos, pero que se moven nunha mesma raia: a da vida que vai pasando.

Comezaremos o vindeiro luns, 7 de outono, ás 14:25 horas. As xuntanzas, coma vén sendo habitual desenvolveranse todos os primeiros luns lectivos de cada mes.

Neste primeiro imos coñecernos e pedímosvos que traiades lida algunha biografía (ao cabo nos tamén imos facer unha biografía xenérica partindo do concreto de cada historia que nos traia cada novela). Aquí podedes ler moitas. Na biblioteca tamén tedes nun recunchiño unha sección de biografías. Algúns títulos son:

Vilardell Balasch. Clara Campoamor la sufragista.

Rambert, Javier. Albert Camus el hombre rebelde.

Calzada, Gorka. Luis Buñuel el cineasta.

González-Ariza. Valle-Inclán el bohemio.

Bilbao, Jon. Shakespeare el maestro del teatro.

Cordón Sara. Cervantes el ingenioso.

Vilardell Balasch, Víctor. Chaplin el fabricante de sueños.

Salesas, Florenci. Los hermanos Lumiére una vida de película.

Hernando Polo. Juana de Arco la doncella.

Salesas, Florenci. Buster Keaton cara de palo.

Vilardell Balasch, Víctor. Machado el caminante.

Rambert, Javier. Hemingway el cazador de historias.

Cordón, Sara. Marco Polo el aventurero.

Calzada, Gorka. Copérnico y el centro del universo.

Estévez, Arantxa. María Casares.

Vidal, Carme. Maruxa Mallo.

Kühn-Bode, Heidi. Tres mulleres no seu tempo.

Di Rosa Montero na súa novela La ridícula idea de no volver a verte:

“(…) Soy una gran aficcionada a las biografías: son cartas de navegación de la existencia que nos avisan de los escollos y de los bajíos que nos esperan. He leído cientos de ellas, y hay algo que siempre se repite y que me resulta bastante desolador. Resulta que el periodo de la infancia de los bografiados suele ocupar un amplio espacio; luego viene la juventud y la madurez, que, naturalmente, abracan montones y montones de hojas. Pero llega un momento del relato de sus vidas en donde, de repente, todo parece vaciarse o acelerarse o comprimirse.(…)”
Páxina 179 da citada novela publicada por Seix Barral

A ver se sabemos ler (interpretar) ben esa carta de navegación que acabaremos facendo cos pedaciños da vida de moitas vidas e nos axudan a encher mellor a paréntese que é a vida.

LA VIDA ESE PARÉNTESIS

(Mario Benedetti)

Cuando el no ser queda en suspenso
se abre la vida ese paréntesis
con un vagido universal de hambre

somos hambrientos desde el vamos
y lo seremos hasta el vámonos
después de mucho descubrir
y brevemente amar y acostumbrarnos
a la fallida eternidad

la vida se clausura en vida
la vida ese paréntesis
también se cierra incurre
en un vagido universal
el último

y entonces sólo entonces
el no ser sigue para siempre

Deixar un comentario

Arquivado en Avisos, Recomendacións

Feiras do libro

Aínda que xa comezaron en primavera as Feiras do libro en Galicia, no verán aínda temos algunhas. Podedes aproveitar as vacacións para acercarvos á de Vigo, por exemplo, ou ás de A Coruña, Viveiro, Foz… se estades por alí.

Deixámosvos ó enlace á páxina das Feiras do libro de Galicia

e o calendario das que quedan en xuño, xullo e agosto.

Vigo

28.06 ao 07.07

A Coruña

01.08 ao 11.08

Xardíns de Méndez Núñez

Viveiro

13.08 ao 16.08

Xardíns de Noriega Varela

Foz

17.08 ao 20.08

Praza Conde de Fontao

Monforte

21.08 ao 24.08

Rúa Cardeal

Rianxo

25.07 ao 28.07

Praza do Concello

Deixar un comentario

Arquivado en Avisos

O Carnaval de Venecia e “El retrato de Carlota”

Onte, en Venecia, deuse o tiro de saída que marca o comezo do carnaval veneciano 2013. Nós ímonos introducir no Carnaval e en Venecia da mán de Ana Alcolea, con “El retrato de Carlota”. Durante a próxima semana iremos facendo as entradas pre-reunión que nos axuden a ampliar a lectura do libro e nos dean ideas para comentar na reunión do luns día 4 de febreiro.

Estade, pois, atentos e atentas ás entradas e vémonos o luns día 4.

“A vida en color” é o tema do carnaval de Venecia. Animádevos a levar un bon colorido á reunión, podedes ir con máscara, disfraz ou como vos veña en gana. As reunións do club sempre son informais, pero moito máis en entroido.

Deixar un comentario

Arquivado en Avisos, Entroido, Venecia

Aviso para navegantes: Novas páxinas no blog.

Engadimos no blog dúas novas páxinas (barra horizontal superior):

Bibliografía

Filmografía

Pensamos que podía servos útil ter unha listaxe de tódolos libros e películas citadas no blog. Irémolas actualizando pouco a pouco e para que isto nos sexa máis doado, de momento, ordearemos a listaxe por orde de publicación ascendente (da máis antiga á máis recente)

2 Comentarios

Arquivado en Avisos, Cine, Recomendacións