“Nieve”. Maxence Fermine

Aínda non vos animastes a ler “Nieve”, unha das nosas recomendacións ambientadas no Xapón???

Pois para darvos un empurronciño, aquí vos vai o comezo do libro. Concretamente o capítulo 1, no que se define un haiku (mirade a entrada do día 7 para recordar o tema) e parte do capítulo 2, que nos sirve para exhibir as magníficas fotos das cerdeiras en flor que nos fixeron Juan e Geni en Tokio, e para mostrarvos o haiku de Issa.

1

Yuko Akita tenía dos pasiones.

El haiku.

Y la nieve.

El haiku es un género literario japonés. Es

un  breve poema compuesto por tres versos y

diecisiete sílabas. Ni una más.

La nieve es un poema. Un poema que cae de

las nubes en copos blancos y livianos.

Ese poema viene de la boca del cielo, de la

mano de Dios.

Tiene un nombre. Un nombre de resplande-

ciente blancura.

Nieve.

2

Viento invernal

un sacerdote sinto

vaga por el bosque

Issa

El padre de Yuko era sacerdote sintoísta. Vivía

en la isla de Hokkaido, al norte de Japón, allí

donde el invierno es más largo y riguroso.

Le enseñó a su hijo la fuerza del cosmos, la

importancia de la fe y el amor a la naturaleza.

Le enseñó también el arte de componer haikus.

Un día de abril de 1884, Yuko cumplió diecisiete

años. Al sur, en Kyushu, comenzaban a florecer los primeros cerezos… “

(Fragmento extraído de “Nieve” de Maxence Fermine, da editorial Anagrama)

Son a mesma árbore de día e de noite? Agardamos as respostas nos comentarios.

Advertisement

“7 de novembro do 1872”

“O “Carnatic”, ó zarpar de Hong Kong, o 7 de novembro ás seis e media do serán, dirixiuse a todo vapor cara ás terras do Xapón.  Levaba carga completa, de mercadorías e pasaxeiros.  Con só dous camarotes de popa baleiros.  Estes eran os reservados por conta de Mr. Phileas Fogg.”

(Fragmento de “A volta ao mundo en 80 días de Ed. Xerais)

(Monte Fuji fotografiado por Juan Centeno)

Do Monte Fuji din na película “Cerezos en flor”,  unha fermosa produción franco-alemana, que é moi tímido e non sempre se deixa ver, algo que nos corrobora o noso fotógrafo, pois parece ser que despois de deixarse fotografiar se agochou de novo entre as néboas.

Despois de toparnos co máis ou menos visible Monte Fuji ó chegar a Xapón, como non recordar tamén as cerdeiras en flor, os haikus e os haikus ás cerdeiras en flor?

Cerezos en flor

y recuerdos de seres queridos.

Todos tan lejos de aquí.

(O haiku é de Masoaka Siki e a foto de Juan Centeno)

Se queredes saber máis sobre o haiku, podedes entrar en El rincón del Haiku, páxina dedicada ó mesmo.

“Rincón de haikus” é unha obriña de  Mario Benedetti,  gran admirador e lector deste tipo de poesía breve, cultivada non só no Xapón, que  podedes atopar na nosa biblioteca.

Unha deliciosa obriña que ten moito que ver co haiku é “Nieve” do francés Maxence Fermine, que vos animo ferventemente a ler. Picade sobre a imaxe para obter máis información.

Deixareivos algunha mostra en próximas entradas por se necesitades algún estímulo máis para poñervos a lela.

Non podemos marcharnos do Xapón sen atoparnos con alguna Gheisa coma as da fotografía (tamén de Juan)

E deixámolo por hoxe, pero volveremos con alguna recomendación lectora do Xapón e algunha foto máis do noso “fotógrafo particular”, un dos nosos, para ser exactos, porque contamos neste blog con reporteiros gráficos propios. Que luxo! Grazas, Juan e David.