O miúdo en “La elegancia del erizo”

“(…) Quienes, como yo, se sienten inspirados por la grandeza de las cosas pequeñas, la buscan hasta en el corazón de lo no esencial, allí donde, ataviada con indumentaria cotidiana, surge de cierto ordenamiento de las cosas corrientes y de la certeza de que es como tiene que ser, de la convicción de que está bien así (…)

                                                             Señora Michel, capítulo 6, páxina 181, En La elegancia del erizo, Seix Barral.

Ansío las estrellas

mas abocada estoy

a la pecera.

 

(Procedencia da imaxe)

Con esta idea profunda número 1 comezan a novela e outra ringleira de ideas profundas que se expoñen en tres ou catro versos.

A autora delas é unha das protagonistas da novela que estades a ler: a intelixente, irónica, lúcida, sensible e pouco adolescente Paloma. Con todos eses calificativos non me extraña que ansíe as estrelas. Teremos que  ver se chega a elas ou queda na peceira con toda a súa constelación pechada na súa cabeza.

Paloma irá  debullando, en ideas profundas, moi pequenas en canto á súa extensión, a súa visión da vida e dos humanos. Paga a pena ler a novela por iso. Ainda que non só por iso.

Cecáis Paloma opte por esta forma de expresión tan sintética (que combina con outra máis extensa, os chamados “Diarios do movemento do mundo” dos que falaremos noutra ocasión) porque “(…) como tengo una forma japonesa* muy acusada, he añadido una obligación más: esta idea profunda ha de expresarse bajo la forma de un pequeño poema a la japonesa: un haikú (tres versos) o un tanka (cinco versos).

Mi haikú preferido es de Basho.

En esas chozas

comen los pescadores

¡gambas y grillos!

¡Esto, de pecera nada, no; esto es poesía, sí, señor!

Pero en el mundo en el que vivo hay menos poesía que en una choza de pescador japonesa (…)”

                                                                                                                     Páx.  22  La elegancia del erizo, editorial Seix Barral

Non sabe ela que a súa mirada do mundo é profundamente poética e que atopará a poesía no edificio no que vive!

É este un libro para ler con lupa. Cómpre desentrañar o miúdo, o sutil e delicado que palpita na historia e tamén no estilo.

“(…) Las perlas blancas

que en mis mangas cayeron cuando con el corazón

aún pleno

nos separamos

las llevo conmigo

como recuerdo suyo.    ( Kokinshu)

Me he plantado los tapones par los oídos de goma sepuma amarilla de mamá y me he puesto a leer unos haikús de la Antología de poesía japonesa clásica de papá para no oír su conversación de degenerados(…)” Páx. 122

(Procedencia da imaxe)

Vai outro instante miúdo que recolle boa parte das obsesións da porteira que pronto se fará necesaria na vida de Paloma:

“La camelia sobre el musgo del templo, el violeta sobre los montes de Kyoto, una taza de porcelana azul, esta eclosión de la belleza en el corazón mismo de las pasiones efímeras, ¿no es acaso a lo que todos aspiramos?

                                                                                                                                                                  (Páx. 109 da edición citada)

L'elegance du herisson - La elegancia del erizo  A camelia

( Procedencia da imaxe)

*A cultura xaponesa: a súa literatura, o cine, a gastronomía, os xogos… van estar moi presentes na novela. Podedes volver ler estes artigos sobre o que nós vimos do Xapón cando o vistamos co señor Fogg ou con Amelié Nothomb.

Advertisement

Deixar un comentario

Arquivado en A elegancia do ourizo, Recomendacións

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s