” 10 de decembro de 1872″

“(…) A gran velocidad, el tren pasó, en el estado de Iowa, por Council Bluffs, Des Moines y la ciudad de Iowa. Durante la noche atravesó el Mississipi por Davenport, y entró en Illinois por Rock Island. Al día siguiente, 10 de diciembre, a las cuatro de la tarde, llegaba a Chicago, ciudad totalmente reconstruida de sus ruinas y más orgullosa que nunca de estar asentada a orillas de su bello lago Michigan.*

Mil cuatrocientos kilómetros separan Chicago de Nueva York. En Chicago no faltan trenes, así que el señor Fogg pasó inmediatamente de uno a otro. La potente locomotora del Pittsburgh Fort Wayne Chicago Railroad** partió a toda velocidad, como si hubiera comprendido que el honorable caballero no tenía tiempo que perder.(…)

“La vuelta al mundo en ochenta días“, Vicens Vives

* Nota da edición consultada: Chicago es la ciudad más importante de Illinois, la tercera de EEUU y el principal centro industrial del país. Verne hace referencia al terrible incendio que asoló por entero Chicago en 1871, poco antes de que el autor escribiera La vuelta al mundo en ochenta días. La ciudad fue reconstruida de inmediato con un trazado perfectamente geométrico y numerosos rascacielos.

**  La línea ferroviaria lleva el nombre de tres de las ciudades que enlaza: Chicago ( Illinois), Fort Wayne ( Indiana) y Pittsburgh ( Pensilvania).

Unha noite coma esta,  o tren no que viaxaban os protagonistas da novela, atravesaba  o estado do Mississippi.  Nese mesmo lugar nacía, só 25 anos despois da viaxe do señor Fogg, o escritor William Faulkner. Este prolífico autor revolucionou o panorama literario do século XX introducindo importantes novidades na estructura da novela. A que escribe só leu del El ruido y la furia, que recrea ( un pouco como fixera Otero  Pedraio en Os camiños da vida)  a decadencia dunha aristocrática familia sureña.  Vai ser que as decandencias son iguais en todos os lugares e épocas!

Portada de El ruido y la furia

Velaquí vos deixo un fragmento da novela, na que o autor fai uso dunha desas innovacións das que vos falaba:

“(…) Cuando yo era pequeño había un dibujo en uno de nuestros libros, un lugar oscuro al que descendía un débil rayo de sol bañando dos rostros que destacaban entre las sombras. ¿ Sabes qué haría yo si fuera un rey? ella nunca era reina ni hada siempre era un rey gigante o un general entraría ahí por la fuerza los sacaría a rastras y les daría una buena paliza estaba roto, desencuadernado. Me aleggraba. Tendría que volver a mirarlo hasta que la mazmorra se convirtiese en Madre ella y Padre mirando hacia arriba hacia una débil luz tomados de las manos y nosotros perdidos en alguna parte todavía más abajo que ellos sin un rayo de luz siquiera. Entonces apareció la madreselva.(…)”

Fragmento extraído de El ruido y la furia, William Faulkner, ediciones El país, Clásicos del siglo XX ( páx 192)

Se pinchades nesta páxina podedes ler algún conto do autor. E, se o facedes, nestoutra, tedes unha entrevista a este premio Nobel. Sexa como sexa é unha boa idea achegarvos á súa obra.

Outro autor que tamén naceu neste estado é Tennessse Williams, un dos dramaturgos mási importantes do século XX.  O seu é un teatro visceral, realista e crítico. Os protagonistas das súas obras, como el, son inadaptados, marxinais, alcólicos, sufridores que sempre dependen da “amabilidade dos demáis”. Recomendo o seu Un tranvía llamado deseo. Non só porque estes días fixemos percorridos en tranvías, senón, e sobre todo porque esta é unha parada obrigada para quen lle guste o teatro. Na biblioteca está o libro. Tamén podedes botarlle un ollo á película homónima baseada na obra que dirixiu Elia Kazan.

Outra obra deste autor é La gata sobre el tejado de cinc. Aquí vos deixo un pedazo da película.

A nai de Carla, a protagonista de Llámalo X, de Marianella Terzi ( libro que está na biblioteca), está traballando noutra obra de Williams, El zoo de cristal. Podedes lela aquí.

Despois desta “parada” en Mississippi, ss nosos viaxeiros chegaron a Chicago. E nós con eles. Podedes pasear polas rúas desta cidade da música e do jazz  se picades aquí ( por cortesía de National Geographic).

E rematamos, como non podía ser doutra maneira en Chicago, cun musical.

O guión desde musical é de Bob Fosse. Na biblioteca, onde podedes atopar unha ampla selección de musicales, podedes atopar deste mesmo autor  All that jazz e, por suposto, a súa maxistral Cabaret.

Seguiremos o roteiro do señor Fogg e os seus acompañantes a ritmo de musicais.

Advertisement

Deixar un comentario

Arquivado en A volta ao mundo en 80 días, Cine, Música, Recomendacións, Tren

Deixar unha resposta

introduce os teu datos ou preme nunha das iconas:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Twitter picture

Estás a comentar desde a túa conta de Twitter. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s